- شرایط کاشت:

1-1 آب و هوا:

 گردو در عرض جغرافیایی 39-29 درجه شمالی و طول جغرافیایی 69-45 درجه شرقی قابل کشت می باشد.این میوه در تمامی استانهای کشورمان به جز نواحی  بسیار گرم و کویری ( مثل استانهای جنوبی کشور) و از سطح دریا تا ارتفاع 2500 متری از سطح دریا قابل کشت و پرورش می باشد. این درخت به فصل رشد کافی و طولانی با تابستانی معتدل نیاز دارد. دمای هوا در ماههای تابستان نباید از 38 درجه سانتیگراد تجاوز نماید زیرا باعث آفتاب سوختگی پوست سبز وسیاه شدن مغز گردو می گردد. درختان گردو معمولاً در ارتفاعات 700 تا 2500 متری از سطح دریا میوه های بهتر تولید می کنند. همچنین عموماً دماهای کمتر از 10- درجه سانتی گراد برای اکثر گونه ها و ارقام گردو مضر می باشد. این درحالی است که برخی از ارقام روسیه و اکراین تا 37- درجه سانتی گراد را نیز تحمل می کنند. نیاز سرمایی ( Chilling-Requirement ) گردو در حدود 1500-800 ساعت حرارتهای کمتر از 7 درجه می باشد. رطوبت نسبی مورد نیاز این میوه حداکثر 65 درصد می باشد. شیبهای رو به شمال برای کاشت گردو بهتر از شیبهای جنوبی می باشد. زیرا خطر سرمازدگی بهاره را به حداقل می رساند. ضمناً حداکثر شیب مجاز برای کاشت گردو 60-50 درصد می باشد که برابر با زاویه 35-30 درجه می باشد ( شیب 100 درصد برابر زاویه 45 درجه است. درجه حرارت مناسب برای آغاز فعالیت درخت گردو 7-5 درجه سانتی گراد و درجه حرارت مناسب 28-21 درجه سانتی گراد برای محصول دهی مطلوب می باشد. سرمای 1- تا 3- درجه سانتی گراد باعث سرمازدگی میوه تشکیل شده می شود. حداقل رطوبت نسبی مورد نیاز آن 30-20 درصد می باشد.

2-1 خاک:

گردو خاکهای عمیق و آبرفتی ، غنی و با بافت لومی یا شنی را ترجیح می دهد. اسیدیته ( pH) مطلوب آن 5/7-5/6 است و شوری خاک را حداکثر تا 4 میلی موس بر سانتی متر ( دسی زیمنس بر متر) تحمل می کند. رطوبت زیاد خاک سبب پوسیدگی ریشه و طوقه و ریزش گلها و میوه های گردو می گردد و از آنجایی که گردو به بیماریهای ریشه بسیار حساس می باشد زهکشی خاک برای این گیاه اهمیت زیادی دارد. ضمناً شوری آب آبیاری گردو نیز حداکثر 1400 میکروموس بر سانتیمتر می باشد. این درخت به خاکهای قلیایی، آهکی و شور و همچنین به وجود سطح آب زیرزمینی بالا حساس می باشد.

 2- عملیات احداث باغ

1-2 گزینش رقم و پیاده نمودن باغ:

      تمامی گونه های گردو یکپایه بوده و دارای گلهای تک جنسی هستند. به این معنی که گلهای نر و ماده بطور مجزا در نقاط مختلف ولی بر روی یک درخت تشکیل می شوند. لیکن به دلیل عدم همزمانی در رسیدن گلهای نر و ماده یک درخت (Dichogamy) در صورت کاشت تک درخت از نظر گرده افشانی و میوه دهی وضعیت مطلوبی نخواهیم داشت. لیکن با احداث یک باغ گردو با فواصل کاشت مناسب یعنی 10×10 متر در سیستم مربع و 8×11 در سیستم مستطیل و در اراضی شیبدار 8×8 متر این مشکل حل خواهد شد و از میوه دهی مناسبی برخوردار خواهد گردید. ضمناً در صورت استفاده از ارقام پیوندی فواصل کاشت 7×7 متر می باشد.

2-2 تهیه زمین:

    زمین مناسب گردو دارای خاک عمیق با بافت لومی شنی و زهکشی مناسب می باشد. در صورتیکه خاک خیلی سنگین ( رسی ) یا خیلی سبک ( ماسه ای ) باشد سیستم ریشه ضعیف و رشد درخت کم می شود.

3- عملیات نگهداري از باغ گردو

1-3 آبیاری:

      گردو در هر سال به 10-8 هزار متر مکعب آب در هر هکتار نیاز دارد که این میزان در سیستم آبیاری تحت فشار ( قطره ای ) به 6-4 هزار متر مکعب می رسد. دور آبیاری این درخت 10-7 روز می باشد.

2-3 هرس:

      پس از کاشت نهال، بایستی عملیات سربرداری از ارتفاع 100-80 سانتی متری بالای محل یقه ( سطح خاک ) انجام شده و 2-1 سانتی متر بالای یک جوانه برش مورب ( 45 درجه) زده شده و محل برش با چسب باغبانی پوشانیده شود. بهترین روش هرس فرم درخت گردو، هرس جامی با محور تغییر یافته (Modified-central- leader ) می باشد که در سال دوم 5-3 بازوی اصلی از جوانه های زیرین در جهات مختلف و بفواصل حداقل 30 سانتی متر از همدیگر انتخاب می شوند که اسکلت اصلی درخت را تشکیل می دهند. در سال بعد یک سوم انتهایی شاخه ها هرس شده و در سال چهارم شاخه های ثانوی انتخاب شده و بدین ترتیب چهار سال عملیات هرس داریم و از سال پنجم تنها عمل هرس شاخه های غیر مفید ( نرکها) انجام  می شود. این درخت به هرس باردهی، کمتر نیاز دارد. هر چند سال یکبار قطع سر شاخه های جانبی و اگر شاخه های داخل تاج خیلی متراکم بوده و از نفوذ نور به داخل تاج جلوگیری می کنند،  حذف یکی دو شاخه درون تاج انجام می شود.

3-3 محافظت از سرما:

گردو به سرمای زمستانه مقاوم می باشد لیکن به سرمای دیررس بهاره حساس است. لذا بایستی درانتخاب محل کاشت گردو دقت کرد. اصولاً در مناطقی که خطر سرمای بهاره زیاد است انتخاب شیبهای شمالی ارجحیت دارد. همچنین اراضی کوهستانی با شیب متوسط  (حداکثر شیب مجاز 60 درصد است ) بهمراه تراس بندی و بانکت بندی از اراضی پایین دست مناسب تر می باشد، زیرا در اثر زهکشی هوایی در اراضی شیبدار، خطر سرمازدگی به حداقل می رسد.

4-3 تغذيه باغ گردو:

   تعیین نیاز کودی در هر منطقه براساس نتایج آزمون خاک تعیین می شود. ولی بطور کلی توصیه عمومی در تغذیه باغ گردو بصورت زیر است:

1-4-3 کود دامی:

 به میزان 40-30 تن در هکتار در اواسط تا اواخر پاییز به خاک داده شده و با خاک مخلوط می شود و یا بصورت چالکود در اختیار درخت قرار می گیرد.

2-4-3 کود شیمیایی:

 بطور متوسط کود شیمیایی ازته 100-80 کیلوگرم در هکتار ، کود فسفاته 80-60 کیلوگرم در هکتار و کود پتاسه 120-80 کیلوگرم در هکتار و ترجیحاً از کودهای سولفاته استفاده می شود.( سولفات آمونیوم، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم ) زمان پخش کودهای فسفره و پتاسه برای بهره وری بهینه در اوایل اسفندماه بهمراه آب آبیاری در سایه انداز درخت بوده و کود ازته را در دو نوبت ، یعنی نیمی در فروردین و نیمی دیگر را یک ماه بعد می دهند. همچنین توصیه می شود کودهای پتاسیمی و منیزمی ( 1-5/0 کیلوگرم سولفات پتاسیم و منیزیم برای هر درخت) روی (500-250 گرم برای هر درخت) داده شود. همچنین برای افزایش تشکیل میوه ( Fruit-set ) محلول پاشی با اسید بوریک، سولفات روی و اوره ، هر کدام با غلظت 5 در هزار در دو نوبت بار اول در پاییز بعد از برداشت میوه و قبل از ریزش برگها و نوبت دوم در بهار قبل از متورم شدن کامل جوانه ها و در حالت popcorn توصیه می گردد که باعث افزایش میوه ده) به میزان حدود 30-25 درصد در گردو می شود.

.

4- « دستور العمل اجرایی احداث باغ مدرن و تجاری گردو»

1-4 آماده سازی زمین:

در صورت وجود درختان قدیمی و کم بارده و یا بیمار ابتدا عملیات ریشه کنی و پاکسازی باغ انجام می شود. سپس عملیات شخم زنی (در دوجهت عمود برهم) بهمراه پخش و زیرخاک کردن کود دامی پوسیده به میران 40 – 30 تن در هکتار و کولتیواتور زنی و در نهایت تسطیح زمین با لولر انجام می شود.

2-4 پیاده نمودن نقشه کاشت و تعیین فواصل چاله های کاشت:

  با درنظر گرفتن جنس و بافت خاک و همچنین شیب زمین فواصل کاشت مناسب گردو در ارقام بذری در اراضی مسطح 10×10 متر و در اراضی شیبدار (شیب بیش از 15 – 10 درصد) به میزان 8×8 متر و در ارقام پیوندی در اراضی مسطح 7 × 7 متر می باشد.

3-4 چاله های کاشت:

 ابعاد چاله های کاشت گردو 70×70×70 سانتی متر بوده که زمان آماده کردن آنها یکماه قبل از کاشت می باشد. ضمناً موعد کاشت گردو در مناطق معتدله از اوایل بهمن تا اواخر اسفند و در مناطق سردسیر پس از سپری شدن فصل یخبندان در اواخر زمستان تا اوایل بهار می باشد.

4-4 کوددهی و تغذیه:

نیاز کودی براساس نتایج آزمون خاک و برگ تعیین می گردد. لیکن بطورکلی در زمان کاشت بازای هر چاله کاشت گردو 10 – 8 کیلوگرم کوددامی پوسیده بهمراه 100 – 80 گرم کود ازته، 80 – 60 گرم کود فسفاته و 120 – 80 گرم کود پتاسه درنظر گرفته شده و آنها را با خاک رویی (سطح الارض) مخلوط کرده و در قسمت انتهایی چاله کاشت ریخته و خاک زیری (تحت الارض) را در قسمت فوقانی چاله می ریزند تا چاله کاشت پر شود.

5-4 انتخاب نهال:

برای احداث باغ گردو بایستی از نهال ریشه دار یکساله یا دو ساله به ارتفاع 120-60 سانتی متر و به قطر 5/2 – 5/1 سانتی متر و دارای گواهی سلامت و ترجیحاً از ارقام شناسه دار و مورد تایید کمیته فنی نهال استان و با باردهی جانبی (Lateral) استفاده گردد.

6-4 کاشت نهال:

      پس از انجام هرس ریشه ها (آرایش ریشه)، نهالها در وسط چاله های کاشت قرار گرفته و خاکی که قبلاً آماده گردیده است (مطابق بند(4-4)) به آرامی  در اطراف ریشه نهال ریخته شده و با پا کوبیده می شود تا محفظه های هوا در حفره های داخل ریشه باقی نماند. لازم به ذکر است که عملیات کاشت نهال بایستی بطریقی انجام شود که محل یقه در بیرون از خاک قرار گیرد. بعد از کاشت عملیات سربرداری از ارتفاع 120 – 80 سانتی متر با برش مورب (45 درجه) انجام شده و محل برش با چسب باغبانی پوشانیده شود. همچنین انجام آبیاری اولیه بلافاصله پس از کاشت الزامی است.

5- « دستورالعمل اجرایی اصلاح باغ مدرن و تجاری گردو»

1-5 تغذیه:

در بند 2-4-3 آورده شده است.

2-5 مبارزه با آفات و بیماریها:

درصورت مشاهده خسارت بیش از حد آستانه اقتصادی آفات و بیماریهای مهم گردو، عملیات مبارزه با آفات و بیماریهای مذکور براساس دستورالعمل سازمان حفظ نباتات صورت می پذیرد.

3-5 تربیت و هرس درخت:

شامل حذف شاخه های خشک شده و خسارت دیده و بیمار و همچنین شاخه های با زاویه حاده که مانع رسیدن نور و هوا می شوند، می گردد. روش هرس در بند 2-3 آورده شده است.

4-5 آبیاری:

حتی الامکان استفاده از سیستم آبیاری تحت فشار به منظور بالا بردن راندمان آبیاری و کاهش تلفات انتقال آب توصیه می شود. ضمناً در باغهایی که استفاده از سیستم مذکور امکان پذیر نیست توصیه می شود سیستم آبیاری سنتی (کرتی و غرقابی) به سیستم آبیاری نواری (جوی و پشته) تبدیل گردد. نیاز آبی سالانه گردو 10000 – 8000 مترمکعب در هکتار می باشد که باتوجه به سن درختان و شرایط آب و هوایی منطقه تعیین می گردد. ضمناً تعداد دفعات آبیاری باتوجه به شرایط منطقه، میزان بارندگی و میزان تبخیر و تعرق خصوصاً در ماههای خشک سال تعیین می گردد.در صورت استفاده از سیستم آبیاری تحت فشار،روش بابلر مرجح می باشد،همچنین در صورت لزوم بهتر است از دو لوپ دایره ای بفواصل نیم و یکمتری در دور درخت در سیستم آبیاری قطره ای استفاده گردد.

5-5 مبارزه با علفهای هرز:

کنترل علفهای هرز در باغهای گردو به دو روش مکانیکی (کولیتواتور زنی) و شیمیایی صورت می گیرد. درصورت لزوم بسته به نوع علف هرز و میزان رشد آن می توان از سموم سیمازین، دیورون و پاراکوات و غیره به نسبت 5/4 – 2/2 کیلوگرم در هکتار استفاده کرد.

 منبع:  آسیا کود

گِردو (نام علمی: جنس Juglans) درختی است گلدار (Magnoliophyta) از رده دولپه ای ها(Magnoliopsida)، از تیره توس ها (Fagales) خانواده گردوها(Juglandaceae).

نام گردو به هر گونه درخت از خانواده گردو اطلاق می‌شود. آنها درختانی برگریز هستند به ارتفاع ۴۵-۱۰ متر، با برگهای شانه‌ای به طول ۹۰-۲۰ سانتیمتر، تعداد ۲۵-۵ برگچه و جوانه‌ها دارای درونه حفره دار هستند که این ویژگی در همه بال میوه ای ها (Pterocarya) مشترک است بجز گردوهای امریکایی (Carya) در همین خانواده.

از معروفترین مناطق کشت گردو در ایران منطقه تفرش در استان مرکزی است
شاید معروف‌ترین اعضای این رده گردوی سیاه (Juglans nigra) متعلق به شرق امریکای شمالی و گردوی ایرانی یا معمولی (Juglans regia) که بومی بالکان در جنوب شرقی اروپا، مرکز و جنوب غربی آسیا تا هیمالایا و جنوب غربی چین است، باشد. گردوی معمولی را درامریکا اغلب ولی به صورت نادرست گردوی انگلیسی می‌‌نامند. (این گونه بومی انگلیسی نیست).

این دو گونه از نظر چوب قابل توجهی که دارند دارای اهمیت می‌‌باشند. گریبانه‌های گردو به علت دارا بودن مقدار زیادی رنگ زرد – قهوه ای، منبع مهمی برای رنگ به شمار می‌رود.

دانه تمامی گونه‌هایی که در بالا به آنها اشاره شد و سایر گونه ها، خوراکی هستند اما گردوهایی که در فروشگاهها موچود می‌‌باشند از نوع گردوی ایرانی هستند. نوع باغی که به جهت پوسته‌های نازک مغز. پایداری در مناطق معتدله انتخاب گشت را گهگاه گردوی کارپات می‌‌نامند. گردو سرشار از روغن است و بصورت گسترده هم به شکل تازه و هم در غذا خورده می‌شود. آنها را باید در مکانهای خشک و خنک نگهداری کرد چون در شرایط گرم در مدت چند هفته- بویژه پس از کندن پوسته آن، فاسد می‌شوند.

یکی از معروفترین انواع گردوی ایرانی گردوی شهمیرزاد ( بهشت گمشده در کویر سمنان) می باشد.

ترکیبات شیمیایی:

مغز گردو دارای چند اسید آلی ، مقدر کمی اسانس ، اگزالات آهک و ویتامینهای A,B,C,D,E می باشد . همچنین مغز گردو دارای مقدر کمی ( ۱۲%) ارسنیک است .

برگ درخت گردو دارای ۳ درصد اینوژیت ، اسید الاژیک ، اسید گالیک و اسانسی با بوی مخصوص و مقدری پارافین ، تانن ،  مواد چرب و املاح معدنی مانند کلسیم ، پتاسیم ، منیزیوم ، باریوم و همچنین کاروتن است .

پوسته گوشتدار میوه سبز گردو دارای امولسیون ، قند و اسیدهای آلی مانند اسید سیتریک ، اسید مالیک ، فسفاتها و اگزالات کلسیم است .

عصاره برگ درخت گردو خاصیت میکروب کشی و باکتری کشی درد .

در صد گرم مغز گردو خام و خشک مواد زیر موجود است

آب                                ۳/۵ گرم

پروتئین                        ۱۴/۸ گرم

مواد چربی                   ۶۵ گرم

مواد نشاسته ای          ۱۳ گرم

کلسیم                      ۱۰۰ میلی گرم

فسفر                      ۳۸۰ میلی گرم

آهن                        ۳ میلی گرم

سدیم                     ۲ میلی گرم

پتاسیم                   ۵۰ میلی گرم

ویتامین